رفتارهای عادتی والدین که موجب کاهش شدید انگیزه درسی و یادگیری میشود
1 - تصویر منفی و نگرانکننده از آینده فرزند خود داشتن (به هر دلیل).
2 - توجه و تاکید زیاد بر ضعفها و ناتوانیهای فرزند و عدم پیگیری آن.
3 - نظارت دائمی مادر بر نحوه درس خواندن فرزند نوجوان (بهویژه فرزند پسر) و خودکفا نبودن او.
4 - حضور کم پدر در خانه و نداشتن ارتباط صمیمانه با فرزند.
5 - انتقال نگرانیها و ناراحتیهای اجتماعی و اقتصادی به فضای خانه و ذهن فرزندان.
6 - بیاعتقادی به خودکفایی و مسوولیتپذیری فرزند با تذکر دادن مداوم، نصیحت کردن و از عواقب کار ترساندن.
7 - گفتن این جمله که: تو خیلی استعداد داری ولی آن را خوب به کار نمیگیری!
8 - ابراز و بیان عبارتهای استرسزا مثل (بیشتر دقت کن! حواست را جمع کن! بیشتر تلاش کن! وقت تلف نکن! زحمتهای خانواده را هدر نده!).
9 - پرسش دائمی با حالتی نگران و مضطرب درباره درس و امتحانات و نمرهها!
10 - وارد کردن ضربه روانی با این جمله که: تو تلاش نمیکنی! وقت تلف میکنی!
11 - مقایسه منفی و تولید حسد و کینه با این جمله که:
- شاگرد اول کلاس چه نمرهای آورد. تو چرا مثل او نشدی!
- ما به سن تو بودیم چنین و چنان میکردیم ولی تو...!
- نمیدانیم چرا تو مثل دوره راهنمایی درس نمیخوانی در حالی که...!
12 - منت گذاشتن و تولید احساس گناه:
- همه تلاشهای ما بهخاطر این است که تو موفق باشی ولی تو...!
- آبروی خانوادگی ما به کار تو بستگی دارد و آن وقت تو...!
13 - طرح سوالهای منفی و کاهش تمرکز:
- چرا نمرههای خوب نمیگیری، تو چه مشکلی داری؟ چرا نظم نداری؟ از شاگردان ممتاز مدرسه، چه کم داری؟ چرا از وقتت خوب استفاده نمیکنی؟
14 - القا نگرانی و نفوس بد زدن:
- آخرش تو را از مدرسه اخراج میکنند.
- با این روشی که تو کار میکنی معلوم نیست که آخرش...
15 - بیتوجهی به احساس فعلی فرزند و موقعیت روانی او:
- اینکه ناراحتی ندارد، بیشتر کار کن!
- این مشکل برای همه هست، فقط برای تو که نیست، پس چرا آنها موفق هستند!
ناراحت شدن فایدهای ندارد، تو گذشت کن، تو کار خودت را درست انجام بده به آنها کاری نداشته باش.
16 - جر و بحث دائمی با فرزند برای قانع کردن او و نتیجه نگرفتن:
ببین ما خیر و صلاح تو را میخواهیم، تو همیشه...!
17 - ابراز قضاوتهای منفی درباره دیگران و جامعه را بهشدت بحرانی و ناامن دیدن و مراقبت زیاد از فرزند.
18 - عدم تفاهم و همدلی میان پدر و مادر در مسایل گوناگون زندگی.
19 - شکایت دائمی از زمانه و مردم و انتقاد از آنها و نارضایتی شدید از جامعه و زندگی.
20 - عدم هماهنگی پدر و مادر در تربیت فرزند و کاهش رابطه عاطفی پدر با مادر و فرزند.
21 - تسلیم بودن والدین به درخواستهای غیرمنطقی فرزند و عدم قاطعیت در برخورد با او.
22 - حمایت و مراقبت زیاد از فرزند و ارایه سرویسهای اضافی به او.
23 - وابستگی فرزند به یکی از والدین و کاهش ارتباط او با والد دیگر.
منبع : کانال مشاوره تحصیلی- امید زاهدی