گاه شمار زرتشتیان دارای 12 ماه سی روزه و یک گاه 5 روزه است که هر روز آن به نامی ستودنی ( ایزدی ) ویژه یافته، و هر روز به پنج گاه کاملاً طبیعی بخش گردیده و هر فرد کوشش روزانه خود را با نام ویاد خدا آغاز می کند. این گاه شمار علاوه بر اینکه همانند دیگر تقویم های جهان، روزشمار است، روش انسانی زیستن و تعالی رسیدن را نیز یادآور می شود و می آموزد. از انجا که نام های این گاه شمار فرهنگی نیز از بین نام های سپندینه روزها انتخاب گردیده است. هر روز ماه که با نام ماه برابر شد، زرتشتیان به این مناسبت ستودنی، آن روز را جشن می گیرند.
دوم اردیبهشت ماه برابر جشن اردیبهشتگان است. اردیبهشت از واژه ( اَشَ وَهیشتَ ) به معنی راستی و پاکی و عشق اهورایی است.
